zaterdag 6 december 2014

Het Noordereiland van Nieuw Zeeland


Na een efficiënte rondreis op het Noordereiland ben ik op het Zuidereiland aangekomen. Maar natuurlijk eerst een blogpost over het Noordereiland! Een goed reistempo, veel nieuwe ontmoetingen en een gebrek aan wifi in de hostels. Maar als altijd natuurlijk, teveel foto's van alles wat ik zie.

Eerst noordwaarts richting 90 mile beach en Cape Reigna. Ik heb een hostel in the bay of islands. Al met al een goede stek. Een dagtripje naar Russell, de oude hoofdstad, is gelegenheid om dolfijnen te spotten in de baai.
 

Zuidwaarts vanaf Auckland is mijn eerste stop Raglan. Met een relaxte surfers atmosfeer een goede plek om te genieten en te wandelen. De sauna in het hostel maakt het einde van de dag zeer aangenaam.


Na al dat ontspannen is het tijd voor wat extreme activiteiten. Eerst doe ik een toer in de Waitomo Caves. Natuurlijk niet simpel de grot in wandelen. Maar al abseilend en kruipend door de grotten. De dag erop ontspannen? Natuurlijk niet! Van een zeven meter hoge waterval raften. Puur omdat het de hoogste waterval is waar je commercieel kan raften.



De daarop volgende dagen in Rotorua welverdiend genieten van de thermische baden. Een dagtrip naar Hobbitton kan natuurlijk ook niet ontbreken. Bier drinken in "the green dragon" gebeurt natuurlijk ook! Even ontsnappen van de "rotte eieren" lucht van Rotarua is natuurlijk fijn.


Dat is genoeg ontspanning al zeg ik het zelf. Na Haka falls in Taupo is het zien hoeveel geluk ik heb met het weer. Het is prachtig bewolkt en perfect voor een skydive. Uit een vliegtuig springen vanaf 12000 ft. Gewoon omdat het kan.


Na Taupo een paar nachtjes in the middle of nowhere omdat het er zo mooi is.



Maar de highlight op het Noordereiland is natuurlijk de Tongariro Alpine Crossing. Een enorm mooie wandeling en zelfs langs "Mount doom" en "Mordor". Sommige mensen waren duidelijk in de ban van de ring. Ik vond het een spectaculair afwisselende wandeling die goed te doen is. De lichte vorst maakte het extreem mooi.





maandag 17 november 2014

Auckland

Auckland

Na een korte vlucht vanuit Sydney ben ik in het volgende land. Het is voor het eerst dat een stad zo druk lijkt met backpackers. Niet vooruit plannen betekent geen bed in een hostel. De eerste paar dagen moet het een en ander gepland en geregeld worden. Gelukkig is Auckland een rustige stad waar je als toerist in een paar dagen het meest essentiële hebt gezien. Ik ontmoet veel mensen die net starten met reizen. De Australische woordkeuze geeft mij af en toe het gevoel alsof ik een andere taal spreek.

Hoogtepunten voor Auckland zijn de uitzichten over de stad vanuit de verschillende wijken. Door de hoeveelheid regen heb ik de stranden en baai onvoldoende verkend. Maar natuurlijk goede verse vis bij de vismarkt. Natuurlijk kan "The Skytower" niet ontbreken in foto's van de stad!

 
 
 

donderdag 6 november 2014

Canberra

Canberra

Ik heb de hoofdstad bereikt. Voor een korte stop omdat het een kleine en rustige stad is.
Er is slechts één hostel in de stad. Wat typisch genoeg een zwembad en sauna heeft.

Canberra is de hoofdstad van Australië omdat er een dispuut was tussen Melbourne en Sydney over wat de hoofdstad zou worden. Het resultaat is een uniek ontworpen stad. De wijk met het parlement en de musea lijkt op een park met een aantal enorme gebouwen. De zichtlijnen van het nationaal oorlogsmonument naar het parlement zijn indrukwekkend.

 
 


De belangrijkste stop is "The National Gallery". Hoogtepunten zijn voor mij werken van Sidney Nolan en Howard Arkley. Sidney Nolan is een van de meest gerenommeerde Australische kunstenaars. Howard Arkley heeft een stijl die duidelijk tot pop art behoort. Maar natuurlijk is er genoeg kunst uit de rest van de wereld.

Daarna heb ik een rondje gemaakt door het parlement. De Australiërs nemen hun eigen politiek absoluut niet serieus. Maar al met al toch een indrukwekkend gebouw. Ook de uitleg over het politieke systeem was goed.

Mijn laatste dag spendeer ik in bij het oorlogsmonument. Natuurlijk een herdenkingsplaats voor de vele slachtoffers van de eerste en tweede wereldoorlog. Het museum geeft een goede indruk van de Australische rol op het wereldtoneel in deze periodes.

 
 
 

dinsdag 4 november 2014

The Great Ocean Road

The Great Ocean Road

Het is zover! Na al mijn reizen is het tijd voor een van de "standaard" toeristische plaatsen, the Great Ocean Road. Deze rit doe ik alleen in een viertal dagen. De kustlijn is op sommige plaatsen spectaculair.

Ik begin de reis in Geelong, een voorstad van Melbourne. De dag eindig ik in Apollo Bay. Het landschap is bosrijk en hier en daar doe ik een kleine wandeling naar een waterval.



De dag erop heb ik geluk. Eindelijk zie ik in het wild een Koala! Ik bezoek de vuurtoren in Cape Otway. Daarna gaat de rit naar de twaalf apostelen. Een prachtig uitzicht dat mij te toeristisch is. Gelukkig sluit ik de dag af met een aantal goede wandelingen rondom de Loch & Arch Gorge. Mijn overnachting is in Port Campbell.

 
 
 


De dag erop stikt het opeens van de Nederlands sprekende mensen. De kustlijn wordt iets minder dramatisch en extreem. Opnieuw af en toe lekker wandelen en in Port Fairy op magische wijze een bed te bemachtigen in een vol hostel. Het hoogtepunt van de dag is persoonlijk mijn stop in Warnabool. Ik bezoek hier een kunstgalerij die uitzonderlijk goed is. Veel opgezette dieren  Ook levert het een goede indruk op van Tower Hill. Waar ik ook wandel.



Van Port Fairy rij ik de volgende dag eerst naar Portland om mijn dag te eindigen en opnieuw Warnabool te bezoeken. In Portland bezoek ik het versteende bos. Dat natuurlijk van oorsprong helemaal geen bos is. Maar slechts een geologische uniekheid.
In Warnabool ga ik naar de opening van een foto exposistie over gepensioneerde racehonden. Met dat als begin van de avond zit ik geheel tussen Australische mensen en ben ik het toerist zijn kort ontsnapt.

 
 

Op een boerderij

Werken

Op eens is het tijd voor compleet iets anders. Twee weken meehelpen op een kleine boerderij.
Het is goed om even een korte pauze te hebben van het hectische reistempo.

Maar wat is de bedoeling met dit soort werk. Je vind het simpelweg in het wwoof of helpx netwerk. Je wordt betaald in accommodatie en je natje en je droogje. Daarna is het simpel! Gewoon orders volgen.

Alle gekheid op een stokje. Ik heb met de mensen die mij een plek bieden veel geluk. Omdat de boerderij klein is ben ik de enige "werknemer". Het werk bestaat uit het verzorgen van de dieren. Het aanleggen van een pad in de tuin en wat tuinieren. Al met al een rustgevend geheel. 'S avonds is het lekker films kijken en de open haard op gang houden. Een prima plek om een stille verjaardag te hebben ook.


Geluk

Als bedankje voor het het vrijwilligerswerk ben ik naar Wilsons Promontory gebracht. Een dag lekker wandelen door het meest bezochte nationaal park van Victoria.

vrijdag 10 oktober 2014

Tasmanië

Tasmanië

Mijn 25ste blogpost! Alweer een nieuwe staat om te verkennen! Ditmaal met het vliegtuig van Melbourne naar Hobart.
Mijn eerste dag gebruik ik om Hobart te verkennen. Het is echt lente, de botanische tuin is vol in bloei. De botanische tuin heeft duidelijk veel Europese planten, een Japanse tuin en zelfs een ruimte met planten uit de regio van Antarctica!


Mijn tweede dag in Tasmanië begint chaotisch. Van niet weten wat ik ga ondernemen naar een dagtrip naar Port Arthur. Erg gezellig en een goede indruk over de geschiedenis van Australië. In het bijzonder het gebruik om gevangenen uit het Verenigd Koninkrijk en Ierland naar Australië te verschepen. Het is bijzonder om te zien hoe het reilen en zeilen in een gevangenis veranderde gedurende de periode dat Port Arthur een gevangenis was.


De dag erop is weer zoiets bijzonders. Met z'n zessen naar Bruni Island. Een erg mooie plek met veel natuur. Prachtige uitzichten en halfverharde wegen die de huurauto's net aan kunnen hebben.


The Overland track

Ik maak mijzelf met twee anderen klaar voor The Overland track. Een zesdaagse wandeling over 65 kilometer door een Alpenregio in het midden van Tasmanië. Van Cradle mountain naar Lake St Clair.
Er moet voldoende warme kleding mee en een regenpak is een must! De wandeling gaat van hut naar hut met mijn backpack. Natuurlijk ook een tent mee in het geval een hut vol is. De rugtassen hebben waarschijnlijk tussen de 15 en 20 kg gewogen. Soms is het beter om het niet te weten...

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

De wandeling heeft uiteindelijk slechts vijf dagen geduurd in plaats van zes. Voornamelijk de laatste dag wandelen was zwaar. De eerdere dagen waren voelbaar. Voornamelijk het feit dat wij op dag twee 21 kilometer hadden gelopen en op dag drie een halve dag door de regen gingen. De vierde dag door de sneeuw was een echte prachtdag. Ondanks het zware terrein maakte de uitzichten heel veel goed. De hoeveelheid modder waar we doorheen gingen leek eindeloos. Maar er waren ook veel stukken waar we simpelweg over houten pad liepen. Er zijn te veel mooie foto's van de landschappen om te delen...

De trip sluiten wij af met een groep die wij onderweg zijn tegengekomen. Dat levert een lift terug naar Hobart op. De laatste dag die wij met zijn drieën besteden wij in Mona, "The museum of old and new art". Dit museum is een uitzonderlijk goede privé collectie die mensen van over de wereld naar Hobart trekt. Van kunst die schokkend is tot relikwieën uit het oude Egypte. Alles lijkt mogelijk


 

Roadtrip

Aan de wandeling heb ik een goede reisgenoot voor een week overgehouden! Wij reizen met auto en tent een rondje om het eiland. Langs vier verschillende nationale parken en een aantal andere prachtige plaatsen! Gelukkig is het eiland klein. Er is veel te zien en te beleven op korte afstanden.

De eerste dag stoppen wij opnieuw bij Lake St Clair. Hier doen wij een kleine wandeling en zien wij een Vogelbekdier en een Echidna in het wild! De twee zoogdieren die een ei leggen.

De tweede dag stoppen wij bij Nelson Falls. Genieten van het uitzicht op Donaghys Hill. Een derde kleine wandeling brengt ons bij Franklin rivier. Dit is een van de weinige rivieren die geen dam heeft. De meeste rivieren hebben een dam en leveren stroom voor Tasmanië. Vervolgens rijden wij door het onwerkelijke Queenstown dat sporen heeft van de vernietiging door "open pit mining" in het verleden. De Lonely Planet omschrijft het als een post-apocalyptische plaats. Wij sluiten de dag af met een zonsondergang op de westkust!

 
 
 
 

De volgende dag wandelen wij door de duinen en maken wij een pitstop bij Montezuma Falls. Aan het eind van de dag hebben wij de pech dat de tent moet worden opgezet in de stromende regen. Maar dat hoort erbij! De duinen in combinatie met de bergen in de verte maken de uitzichten geweldig.


 

De dag erop is het veel rijden. We bezoeken 's ochtends de Leven Canyon. In de avond bereiken wij Mount William National Park. Helemaal in het Noord oosten van Tasmanië.

 
 

Van zonsondergang op de westkust naar een zonsopkomst op de oostkust. Mount William National Park heeft enorm veel dieren die bij aankomst in de namiddag goed te zien waren. Enorm veel Wallabi's en een aantal Kangoeroes. Het beklimmen van Mount William was natuurlijk een eitje. Slechts 200 meter omhoog. Vergeleken met de andere wandelingen waren wij daar aan gewend.


 


Na Mount William National Park belanden wij in Freycinet National Park. Hier is het duidelijk toeristisch en doen wij een kleine wandeling over iets meer dan tien kilometer langs Wineglass Bay en Hazards Beach.

 
 


Voor de laatste dag van de roadtrip hebben wij Mount field National Park op het programma. Een paar watervallen bezoeken en 's middags de huurauto alweer terugbrengen in Hobart. Wat het einde van mijn avonturen in Tasmanië betekent. Een gemiddelde van 10 kilometer wandelen is gehaald. De roadtrip door Tasmanië ging ongeveer over 1500 kilometer.